The Professor is In'den Karen L. Kelsky, bundan yaklaşık 10 gün önce Facebook sayfasında ebeveyn yazarlar için bir çağrı yaptı ve kendinin de çocukları ile beraber nasıl yazdığını gösteren fotoğraflarını paylaştı. Benim çocuğum yok, ama birçok arkadaşım doktoralarına devam ederken çocuk sahibi oldu. Günlük aile/kişisel hayatları ile akademik kariyerleri arasındaki dengeyi bulmakta güçlük çektiklerini biliyorum. Tabii ki bu denge bütün yazarlar için bulunması ve sürdürülmesi zor bir denge. Peki bu dengeyi bulan ve koruyabilen yazarların stratejileri neler?
Ben bu konuda yine The Professor is In'de konuk yazar Katherine Vukadin'ın deneyimlerini sizinle paylaşmak istedim. Vukadin bir hukuk profesörü ve çalışma arkadaşlarından biri beraber kitap yazmayı teklif edince reddedemiyor, ama üç çocuğu ile nasıl hedeflerine ulaşacağı konusunda da başta emin olamıyor. Vukadin'ın tavsiyeleri arasında çocuklarının meşgul olduğu oyun, kamp, okul zamanlarının hepsini yazmaya ayırmak var öncelikle. Bunun dışında başka zamanlar da yaratmış Vukadin. Mesela çocuklarının pazar akşamları babalarıyla sinemaya gitmelerini sağlamış ve bunu bir aile geleneği haline getirmişler. Onlar sinemadayken o da kitabını yazmış. Çocuklarının büyük bir zaman dilimini evde geçirdikleri yaz süresince de Vukadin, çocuklarına "rüşvet" vermiş, onları tatlılıkla da olsa kandırmış ya da onlara yalvarmış ve sonuç olarak kitabını zamanında bitirmiş. Kitabı ve yazma süreci aslında hiç beklemediği bir etki de yaratmış: Özellikle büyük oğlu kitabını sahiplenmiş ve onunla gurur duymuş, hatta kendisinin de ileride bir kitap yazabileceğini söylüyormuş. Bence bu anlamda kullandığı taktikler bir şekilde çocuklarının kitap projesini sahiplenmesini ve dolaylı da olsa katkıda bulunmalarını sağlamış ve sonuç iki taraf için de tatmin edici olmuş.
Blog yazarları arasında da çocuğu dünyaya geldikten sonra dengeyi bulmakta güçlük çektiğinden bahseden, hatta yazmaya ara verenleri sıklıkla görüyorum ve okuyorum. Aynı şey, nedeni ne olursa olsun, kişisel ve profesyonel hayat dengesi bulmakta güçlük çekenler için de geçerli. Ama başkalarının deneyimleri gösteriyor ki yazmak isterseniz gayet yaratıcı çözümler bulabilir ve hedefinize ulaşabilirsiniz.
Herkese iyi haftalar!
Bizim yakada da aynı durumlar var.Torunlarım ve yazmam gerekenler ki bu günlerde ara vermek zorunda kaldım yine.Yazılarım mesleki ve teknik yazılar olmadığı için rahatım belki de.Büyük torunum ve aynı yaştaki yeğenimle birlikte şiir ve hikayeler yazıyoruz.Bu durumdan herkes mutlu...
YanıtlaSilPinar hanim, cok sevindim yorumunuza. Merak etmistim nerelerdesiniz bir suredir diye. Aslinda bu yaziyi yazarken aklimdaydiniz. Sizin kucuk mutfak alarmi geldi aklima. Sevindim buyukleri yazmaya dahil etmenize, tesvikinize. Kucuk de buyusun eminim o da katilacaktir yazilariniza :)
SilTeşekkür ederim sevgili Deftercim.Mutfak alarmı da büyüyor ve alramdan çok araba kornası durumundayız bu aralar...)))
SilBense ara verdim yine.Sevgiler görüşmek üzere...